Bazen hayatta hem anne hem baba olmak zorunda kalabiliyor insan...
Bu bir eksiklik ya da Fazlalık değil içgüdüsel gelen bir şey. İnsan evladı için her şey katlanabiliyor. Mesela babası yoksa hem anne hem baba olabiliyor. Annelik duygularını yaşıyor ve elinden geldiğince Baba oluyor.
İşten geldiğinde kapıda koşarak onu karşılayan minik bir melek oluyor, bu meleği mutlu etmek için cebinden çikolatasını çıkartıyor. Ne kadar yorgun olsa da, o anki mutluluğu, sevinci, gülümsemesi bütün yorgunluğunu alıyor tıpkı bir baba gibi. O yorgunluk gittiğinde bir anda anneye dönüşüyor.
Hemen yemeklere koşuyor. Çocuğunun karnını doyuruyor, meyvesini yediriyor, onunla ilgileniyor, oyunlar oynuyor.
Bu annesi olmayan çocukların babaları için de geçerli. Kıyafetlerini ütülüyor yıkıyor temizliyor Karnını doyuruyor evladının ödev varsa ödevleri ile ilgileniyor Yoksa ona oyunlar oynatıyor, doğruyu yanlışı öğretiyor bütün sorumluluğu yükleniyor ve bütün bunlar sanki hiç ağır değilmiş kolaymışcasına gülümseyebiliyor. Dışarıdan gören insanlar Hayatının her zaman kolay olduğunu düşünüyor. Çünkü hiçbir zaman bu insanlar hayatının ağır olduğunu kimseye hissettirmez ki evlat hiçbir zaman kendini kötü hissetmesin diye. Bu yüzden hem anne hem baba olan bütün insanları dikkatle izleyin. Her zaman gülerler, en ağır yaşadıkları şeyi bile kahkaha ile anlatabilirler.. Kimsenin yanında bunun zorluklarından bahsetmezler her şeye şükrederler.
Bu sorumlulukları almayan insanlar gibi evlatların hiçbir zaman yük olarak görmezler. Bu sorumlulukları, bu ağır şeyleri hiç yaşamamış insanlar gibi "Keşke doğmasaydın" demezler her zaman "iyi ki" derler. Çünkü hayatlarındaki en büyük destek, en büyük yaşama sevinci evlatlarıdır. Çocuklarını kendine yük gören insanlar bu insanları dikkatli izlesin gözlemlesin. Çünkü onlar büyük örnektir.
Bu bir eksiklik ya da Fazlalık değil içgüdüsel gelen bir şey. İnsan evladı için her şey katlanabiliyor. Mesela babası yoksa hem anne hem baba olabiliyor. Annelik duygularını yaşıyor ve elinden geldiğince Baba oluyor.
Hemen yemeklere koşuyor. Çocuğunun karnını doyuruyor, meyvesini yediriyor, onunla ilgileniyor, oyunlar oynuyor.
Bu annesi olmayan çocukların babaları için de geçerli. Kıyafetlerini ütülüyor yıkıyor temizliyor Karnını doyuruyor evladının ödev varsa ödevleri ile ilgileniyor Yoksa ona oyunlar oynatıyor, doğruyu yanlışı öğretiyor bütün sorumluluğu yükleniyor ve bütün bunlar sanki hiç ağır değilmiş kolaymışcasına gülümseyebiliyor. Dışarıdan gören insanlar Hayatının her zaman kolay olduğunu düşünüyor. Çünkü hiçbir zaman bu insanlar hayatının ağır olduğunu kimseye hissettirmez ki evlat hiçbir zaman kendini kötü hissetmesin diye. Bu yüzden hem anne hem baba olan bütün insanları dikkatle izleyin. Her zaman gülerler, en ağır yaşadıkları şeyi bile kahkaha ile anlatabilirler.. Kimsenin yanında bunun zorluklarından bahsetmezler her şeye şükrederler.
Bu sorumlulukları almayan insanlar gibi evlatların hiçbir zaman yük olarak görmezler. Bu sorumlulukları, bu ağır şeyleri hiç yaşamamış insanlar gibi "Keşke doğmasaydın" demezler her zaman "iyi ki" derler. Çünkü hayatlarındaki en büyük destek, en büyük yaşama sevinci evlatlarıdır. Çocuklarını kendine yük gören insanlar bu insanları dikkatli izlesin gözlemlesin. Çünkü onlar büyük örnektir.
